Fysiotherapie

Vanmorgen op pad met Claudia en drie studenten waarvan een meisje en twee jongens. Nou, dat verschil merk je meteen, met jongens op pad zijn. Zo was GoGo Staring (voor de meeste mensen hebben we bijnamen) helemaal verliefd op Kent haha. Ze staarde hem dan ook de hele tijd aan en dat was voor hem zeer ongemakkelijk en voor ons zeer grappig. We hadden overigens fysiotherapie en niemand anders dan Kent mocht haar dan ook helpen bij de oefeningen. Er was bij de andere patiënten gelukkig wel genoeg te doen voor zoveel mensen. Ook voor het eerst overigens, meestal zit minstens de helft te niksen. Een man kon een tijd terug nog amper op zijn benen staan en nadat de jongens hem uit bed geholpen hadden was hij nu in staat zelf een stukje met zijn stok te lopen. Dit was boven ieders verwachting en dan vooral boven zijn eigen. Hij was zo verrast en toen hij weer ging zitten en wij voor hem begonnen te klappen straalde hij helemaal. Super leuk. Bij een andere man hadden we nog wat oefeningen gedaan en hem daarna buiten in een stoel gezet zodat hij voor het eerst in weken weer een keer in de zon kon zitten. Hij zat een beetje onwennig in de zon te genieten toen wij wegreden. Nadat we nog twee andere patiënten gezien hadden weer terug gegaan voor de lunch. Het was echt een hele mooie ochtend. 

In de middag had ik met dezelfde mensen behalve de studente home assistence met N. Met N is het altijd een avontuur. Ze kon de weg eerst niet vinden en later was ze er nog van overtuigd dat we onder één boom echt niet door konden rijden, terwijl we dat altijd doen met S. Toen ze dit na een paar minuten twijfelen toch maar wel gedaan had hebben we het hele huis van een GoGo schoongemaakt en water voor haar gehaald. Vervolgens langs N haar huis omdat ze haar kinderen hun medicijnen moest geven. Toen die niet thuis waren, waren ze volgens haar meteen gekidnapt. Een seconde later klonk aan de overkant van de straat een hoop lawaai en bleek dat ze bij de buren aan het spelen waren. Hoezo gekidnapt.. 

Toen we terugkwamen kregen we uitslag van de scavage hunt van gisteren te horen. Op onverklaarbare wijze hadden wij alle punten maar was er tóch een team boven ons geëindigd. Waar dat extra punt vandaag kwam was overigens niemand duidelijk. Zoals wij dus al dachten: wij mochten bij voorbaat gewoon al niet winnen. Na de uitslag zijn we naar de gym gegaan. Niet die bij het huis maar de echte gym in het dorp. Voor het eerst in maanden weer een stuk hardgelopen. Ik was echt gesloopt. Daarna nog een heel circuit met allemaal oefeningen. Toch wel goed om af en toe zoiets te doen want je wordt op zo’n manier toch harder gepusht dan je jezelf zou pushen. Terug bij het huis snel gedoucht en aangevallen op het eten. Een paar uur later was het tijd voor de hippo hunt; Chantal ging ons allemaal door de omgeving gidsen in de hoop een hippo te spotten. De Amerikanen wilden dit namelijk allemaal erg graag doen. Ik dacht van te voren al dat we toch niks zouden zien dus terwijl sommige Amerikaanse meiden echt doodsbang waren liep ik daar redelijk op mijn gemak. We maakten met 20 man namelijk toch te veel lawaai en we namen de hele tijd de veiligste straat omdat de leidster het zelf eigenlijk ook te eng vond. Opzich is een ontmoeting met een hippo natuurlijk ook geen goed idee, maar dat was wel het idee van deze wandeling. Op den duur kwamen we zelfs een auto tegen waarvan de man zei dat we voorzichtig moesten zijn wanneer we rechtdoor gingen omdat dat daar 4 hippo’s waren gezien. En wij gingen linksaf. Het was een beetje te duidelijk.. toen we terug kwamen maar lekker gaan slapen. Welterusten.