Gaten in broeken

8 oktober 2018 - Ezulwini, Swaziland

Vanmorgen met zijn 3en naar school geweest, aangezien ik na deze week weg ga kwam een van de nieuwe vrijwilligers vandaag voor het eerst met ons mee naar school. Zij zal ook met Berta heen blijven gaan wanneer ik weg ga. Na weer een hartelijk welkom van alle kinderen, een hoop stencils gemaakt en samen met Berta lesgegeven aan de oudere kinderen. Ze moesten vandaag de kleuren leren. Bij het voorlezen was de docente met de jongere kinderen in de andere ruimte en was het dan ook weer chaos. Ze luisteren helaas niet zo goed naar ons als naar haar.. Des al niet te min was het een leuke ochtend. Ik kwam er achter dat ik inmiddels zo’n 15 kinderen bij naam ken want gezien de hoeveelheid moeilijk namen hier toch best heel wat is (vind ik zelf). Bovendien heb ik inmiddels toch wel een paar lievelingetjes, oeps. Het meisje van zwemles is ontzettend leuk en moet elke keer heel erg giechelen wanneer ik haar alleen al aankijk, super cute. En een klein jongetje, echt een ondeugend boefje, is zo grappig, hij trekt altijd gekke bekken (hij is ook het jongetje op de foto) en vindt het fantastisch wanneer ik hem de lucht in trek als hij omhoog springt. De slimkees komt extra hoog doordat hij zichzelf ook nog eens optrekt én hij is heel klein en licht. Hij komt met zijn hoofd soms hoger dan mijn hoofd. Vandaag zat hij op den duur op mijn rug en na afloop kwam hij erachter dat hij mij een beetje vies gemaakt had met zijn schoenen, en begon hij mijn broek af te kloppen. Zo’n schatje. Ook het nieuwe meisje vond het super leuk op school maar ze moest, net zoals wij de eerste paar keer, wel even wennen aan de drukte van de kinderen. 

Na de ochtend waren we vrij en heb ik eerst een beetje niks gedaan. Uiteindelijk mijn was maar opgevouwen om er achter te komen dat er een gat in mijn spijkerbroek zat, kapotte broek nummer 1. Om 16uur ben ik met Leonie, Shivani en Merle vandaag dan toch de berg opgeweest. Dan maar de zonsondergang in plaats van de zonsopkomst. Ook wel fijn, want nu konden we de weg omhoog in ieder geval zien. Het was ontzettend veel klimmen en klauteren met handen en voetenwerk over de vele rotsen. We kwamen zelfs door een soort bos en daar groeiden toch een hoop bijzondere planten, er hing een heel apart sfeertje. Het voelde als een mooi maar gevaarlijk bos (misschien te begrijpen als je foto van de stekelplant ziet (als ik die online kan zetten)). Na een uur en een kwartier waren we precies op tijd voor de zonsondergang boven op de berg. Aan de ene kant van de berg lag de stad en aan de andere kant strekte de vallei zich uit, waar de zon voor schitterend licht zorgde. We hadden allemaal eten meegenomen dus samen met pannenkoeken, marshmallows en koekjes genoten van de zonsondergang. Toen ik van de rots opstond hoorde ik ineens iets scheuren.. Mijn broek was aan de rots vast blijven zitten en voila, daar zat nu een gat in, uitgerekend op mijn kont.. gelukkig kwamen we op dit tijdstip toch niemand meer tegen en het zorgde voor een hoop vermaak bij alle trappen die ik achterste voren af moest klauteren haha. Het moeilijkste gedeelte konden we nog met het licht lopen maar het grootste gedeelte moesten we toch echt in het donker afleggen. Gelukkig waren we met zijn vieren en konden we elkaar bijschijnen als we beide handen nodig hadden bij het klimmen.

Toen we terug bij de gate kwamen.. zat het hek al op slot. En ze wisten dat wij gingen hiken.. Uiteindelijk zijn we met een hoop gestuntel en gelach maar over het hek heen geklommen (waar mijn broek natuurlijk weer voor een hele lachbui zorgde). Het avondeten was al begonnen, aanvallen dus en daarna meteen onder de douche om al het zweet af te spoelen. Nu lekker in bed, mijn benen voelen redelijk dood.

Foto’s

3 Reacties

  1. Roeleke Smits:
    9 oktober 2018
    Wat een mooi jongetje!
  2. Tiny Arends:
    9 oktober 2018
    Wat leuk met de kinderen , lekker lachen samen.
    Mooie zonsondergang gezien en een hele klim was het.
    Oh. die stekels ,ik weet het nog, in de safariauto s,avonds, steek je je hand uit en later zie je dan die stekels ,gelukkig , dat we er niet bijkonden..jajaja.
    Nog een paar dagen naar je schooltje...afscheid nemen eind van de week.
  3. Papa - Otto:
    16 oktober 2018
    Zeker een mooi jongetje! En ook een heel mooi meisje ertussen! Ik mis je wel hoor!