Shoprite

Vandaag was een leuke dag! Ik merk wel dat ik erg moet wennen hier, het is toch allemaal erg anders dan in Swaziland. Het huis is heel anders, de groep is veel gevarieerder (2 anderen van 18, 4 van begin 20, 3 rond de 30 en 3 50+) en iedereen heeft daardoor denk ik iets meer tijd nodig om los te komen, en het project is heel erg anders. Omdat het medisch is natuurlijk maar ook omdat we best veel in de auto zitten. Bij home based care, home assistence, fysio en vanmiddag ook bij wound care gaan we namelijk elke keer bij mensen thuis lang en elke keer zitten we in de auto om van huis naar huis te rijden. Bijna de helft van de tijd dat we het ‘project’ doen zitten we in de auto. Klinkt heel vervelend zo maar zo erg is het ook weer niet hoor. We zien een hoop van de omgeving, zwaaien naar de vele mensen die de auto van ‘dé vrijwilligers’ herkennen en luisteren lekker naar muziek. Zoals ik al zei, het is alleen een beetje wennen. 

Waar we totaal niet bij in de auto hoefden te zitten was de kliniek vanmorgen. Samen met Lore en Elisa mocht ik vandaag ik de clinic werken. Alle mensen die op bezoek kwamen om een dokter te zien moeten eerst lang ons om de basis informatie genoteerd te krijgen. Afwisselend mocht een van ons bij een patiënt de bloeddruk, het gewicht, de lengte, en, bij een kind, de temperatuur opnemen. Een ander schreef dit dan allemaal op en de derde persoon die eigenlijk te veel was zette bij elke persoon die binnenkwam een streepje om het aantal patiënten bij te houden. Naast ons zat een dokter die hetzelfde deed en ook de baby’s behandelde. Het was erg leuk om echt bezig te zijn, ook al zijn het dan kleine dingetjes die we mochten doen, en uiteindelijk hebben we zo’n 50 mensen geholpen! Een zeer productieve ochtend dus. 

Na de lunch was het tijd voor wound care. We gingen bij twee mensen thuis langs die, vanzelfsprekend, een wond hadden die verzorging nodig had. Deze mochten wij dan schoonmaken, ontsmetten en opnieuw verbinden. Dit kan je alleen niet met zijn 4en tegelijk doen dus afgezien van aantekeningen maken hebben Mayra en ik vandaag niet zo veel gedaan afgezien van de registratie bijhouden. Komt volgende keer wel denk ik maar voor nu was het een beetje jammer.

Toen we terugkwamen bleek wel weer wat hét onderwerp van de dag was vandaag: de shoprite die vandaag de deuren opende. Van de driver die ons ophaalde bij het vliegveld tot de dokter die met ons meegaat naar het project, de hele week al praat geen enkele local ook maar over iets anders. Wanneer wij er langs reden onderweg naar het project werd er altijd heeel langzaam gereden (of gewoon niet) om te zien hoe ver ze nu al waren met het bouwen en de begeleider van het onderwijs project had blijkbaar zelfs een liedje en begonnen elke keer “shoprite! Shopritee!” te zingen wanneer ze langs reden. Toen wij vanmorgen voorbij kwamen stond er zelfs een filmploeg om de opening vast te leggen en al het personeel van het huis was rond de lunch al bij shoprite geweest. Ga zelf morgen een kijkje nemen denk ik. Voor de family night vanavond had Terry heerlijke cake, cupcakes en brownies gekocht en natuurlijk ijs en popcorn van, hoe kan het ook anders, shoprite. De family night was erg gezellig. Soms kijken ze een film maar vanavond zat iedereen in een grote cirkel in de woonkamer te eten, wijn te drinken en gezellig met elkaar te kletsen. Was heel erg leuk! Iedereen zat stiekem wel steeds op de telefoon te kijken hoelaat het al was want iedereen, ik ook, was zo ontzettend moe vanavond. Half 10 werd beschouwd als een acceptabele tijd om het feest te verlaten en zodra het half 10 was ging iedereen dan ook meteen linea recta naar bed. Stiekem schrijf ik dit dan ook vrijdag pas want gisteren ging ik meteen slapen. Dus, voor gisteren nog: welterusten!