We zagen ze vliegen

Water water water, overal was water vandaag. Na een vlug ontbijt moesten we om 8uur bij Liquid verzamelen, de organisatie waarbij we vandaag gingen kayakken! En we mogen gratis hun zwembad gebruiken dus dat is ook super chill. Als vervoer hadden we een 4x4 truck waarbij we allemaal in de kofferbak konden staan (er zaten een soort hekken op dus de zijkanten waren hoog genoeg om ons niet van boord te laten donderen). Goed vasthouden want wat een hobbels in de weg hier. Gelukkig werd er bij flinke gaten rustig gereden. Na zo’n 20minuten reden we tussen mangrove bossen door en eindigden we op een zandstrand bij een lagune. We moesten even wachten tot de kano’s er waren maar toen konden we echt beginnen. Ze wouden mij trouwens eerst alleen in een kano plaatsen.. we zijn met een oneven aantal en degene met de meeste ervaring moest alleen in de kayak. Nou, ik heb alleen in Kroatië één keer eerder op zee gekanood dus eh liever niet. Gelukkig zei Merle dat ze het eng vond en liever met een ‘ervaren’ iemand wilde haha. Dikke onzin natuurlijk maar daarom en omdat de jongen van onze groep wel alleen wilde (hij sloeg na 10minuten om) kon ik gewoon gezellig met Merle. 

Het kanoën ging hartstikke goed! Na drie kwartier hielden we pauze op een zandbank en konden we lekker zwemmen. Daarna weer verder en toen werd het pas echt interessant. We voeren ineens tussen honderden vliegende vissen. Wist wel dat ze bestonden maar had ze nog nooit zo actief gezien. Op den duur sprong er een bij Leonie en Berta in de boot, die keihard begonnen te gillen, en Leonie haar reactie was dat ze uit de boot sprong (waarop wij bijna uit onze boot vielen van het lachen).   Bij de volgende zandbank kregen we een broodje voor wat extra energie. Sommigen van onze groep waren er echt al helemaal klaar mee en zij konden met een klein bootje mee. Wij vonden het (tot dan toe) prima te doen en als je dan toch gaat kanoën, dan ook het hele stuk niet waar?

De volgende strandbank was echt geweldig. Overal lagen zeesterren. Waar je ook in het water keek zag je zeesterren. Zelfs op het strand lag een flink aantal en we mochten zelfs een aanraken. Voelt heel stug. Na Starfishbeach moesten we echter weer verder en dat bleek moeilijker dan gedacht. Het was zeer ondiep dus we moesten de boot trekken maar ja, wandel maar even rustig tussen de zeesterren door. We wouden niet op een gaan staan dus dat was nogal een uitdaging. De stroming bleek ook een stuk sterker dus toen we aan land kwamen op het eiland (Illis Parcos of iets dergelijks) waren onze linker armen helemaal dood. 

Het eiland zelf was super mooi. We kregen een rondleiding langs het schooltje, ziekenhuisje en de twee kerkjes. Ook liepen er overal geitjes en af en toe stond een kooi met een varken erin. Dat laatste was wel een beetje sneu. En niet te vergeten; er stonden overal kokosnoot bomen en palmbomen.  

Na de rondleiding hadden we een lunch samen met de chief van het eiland. Interessante schelpen met een soort mossels, krab, kleine witvisjes (weet niet wat voor soort), rijst, patat, een bijzonder brood en donuts die een beetje naar oliebollen smaakten. Daarna was het tijd om weer terug te gaan. We hoefden gelukkig niet weer te kanoën maar werden met een klein vissersbootje terug gebracht. Door de vloed moesten we wel eerst een stukje naar de boot toelopen..  

Vervolgens weer in de truck en nou dat had wel veel weg van een videospelletje. We reden keihard over een zandweg tussen de palmbomen door en om de minuut werd er “GET DOWN” of “WATCH OUT” geschreeuwd omdat we zo dicht onder de bomen doorreden. Of wanneer Flo riep: “TAKKEEEN!!” Op den duur was er diepe kuil en boem, iedereen viel op elkaar. Ik stond achteraan dus ik kon me extra goed vasthouden en vooral lachen om hoe komisch het eruit zag. 

Ik probeer foto’s van vandaag te updaten maar de WiFi is hier zo slecht dat het vaak niet lukt. Wanneer ik terug in Swaziland ben laat ik wel weten wanneer ik alles erop heb gezet. Groetjes!!